Buda öyle bir öykü.
Seven ve sevilen yanlız yaşamış bir adamın,
EDİPBABA nın öyküsü.
Saat 17.30 beyoglu kaldırımları arşınlanmış.
Cumhuriyet lokantasında ki her akşam ki,
Randevusuna gelmişdir EDİPBABA.
Garson hiç sormaz 35lik rakısını,
Ve meyvesini gedirip giderdi.
Tam 51 sene dile kolay aynı köşe,
Degişik insanlar,meze aynı,içki aynı.
Yıllarca tersanede çalışmış nasırlı elleri ile
Kadehleri sakin sakin içerdi EDİPBABA.
Son kadeh arkasından hesap ödenir,
Gecenin ilk karanlıgına adımı atardı.
Aceleyle taksim meydanındaki çiçekçi
Ayşenin tezhagı nda,solugu alırdı.
Bir kuçak kırmızı gül alır ortaklar caddesinin
Yolunu tutardı EDİPBABA.
Cadde de bekleyenleri vardı,vakit kaybetemezdi,
Bakkalı,manavı,tüm esnaf yolunu gözlerdi.
Herkes payını bir tek gül ve sevgi sözler ile
Payını alırdı,kapılar acılır genc kızlar genc bayanlar
Sevgi güllerini alırdı.güller el degişirken aynı sözler söylenirdi.
''SEVGİ VERİN.SEVGİ ALIN.HATIRLAMAK İÇİN,
BİR GÜL YETER''dedi sevgi adamı EDİPBABA.
Ey ne gönül adamı idi.bir gün hastalandı.
Meyhanesi masası.sandalyesi bekler oldu,
Çiçekçi ayşe günlerce bekledi,esnaf bekledi.
Kapılar vurulmaz,ziller calmaz oldu,caddede matem havası,
Herkes güle hasret,sevgiye hasret bekler oldu.
Bir gün dayımın evine elimde bir buket kırmızı gül ile gittim,
Yatagında yatıyordu dev gibi sevgi adamı,
Gülleri eline verdim,gögsünde sardı sımsıkı,
Hafif bir ökşürük arkası,dudaklarında kan belirti,
Koklarken kırmizi güle kan bulaşmışdı.
Sonunda gül kendini seveni almıştı.
Sevgi adamı son nefesini güle vermişti.
Onuncu yılında rahmetle anıyorum bu sevgi adamını,
Ruhu huzur bulsun,
Ögrettiklerin için teşekkür ederim EDİPBABA
İzindeyim.
Seni çok özledim
ASİMAVİKEMAL
ASİMAVİKEMAL
yazarından izin alınmadan alıntı yapılamaz.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder