VAKİT GEÇİYOR

Bir celse de boşanıyor artık emanet hüzünler.Hem artık ömrüm yakama dikili dolanıyorum ortalıkta.Hani şu senin yapamadığın gibi...Faili gözlerim olan bir yığın ceset bırakıyorum her yol ayrımında.Her ayrımda biraz daha örseleniyor içim.Ama dedim ya,ben ömrümü yakama diktim... 

Vakit geçiyor... 

Zaman zamanlığını sergilemekten geri kalmıyor her zaman ki gibi...Akşam ortalığı tutuşturuyor, kaygı içinde yok oluveren bir ateş boşaltıyor gök.Ve ben...Sanırım...Her şeye karşın...Seni susuyorum yine,avazım çıktığı kadar...Ve sen...Sanırım...Her zaman ki gibi...Duymuyorsun yine...Oysa alkımlara yazılıyor adın,en hakiki sağanak bitimlerinde...Hadi...Git şimdi sen de...! 

Değişmeyecek benim adresim...Boldur ihtiyar sokaklardaki acemi lambaların;sor,söylesinler istediğin neyse.Gözlerindeki türkülerde kaybolmayı umut ederken,yokluğunda kayboluyorum ben yine... 

Durma..! Git..! 

Sebebimin “SeN” olduğunu söylememi bekleme...!

Kendini kandırma kızım!
Ne sanıyosun sen hayatı pembe bi elbise mi ?
Bıkmadın mı etrafa 
Pembe gözlüklerle bakmaktan
Ya da polyannacılık oynamaktan?
Geçmiyor işte acılar
Kaç kez anlatıcam sana
Bu işler internet bağlantsına benzer
Bi koparsa kalırsın ortada 
Ne o küçük hanım niçin bu yaşlar?

Ağlama Palyaço Makyajın Akar !


İMPARATOR