GEL

Kar Yağıyor Şimdi (gel)

Gel

sen yoksun

bütün sokaklarına kar yağıyor ömrümün

nefesim

üşüyen bir gelincik ayazı

bütün geceler aysız

durmadan

bir ezgi savruluyor dudaklarında gecelerin

hüznün uzayan saçlarında kimsesizliğim kanıyor

yağmalanmıs bir ömrün ortasından sızarak

yaralı gönlümün ırmaklarına doluyor

gel

her gece bır deprem oluyor

ey çağlayan bir suda yittirdiğim menekse gözlü kız

seslen bana nerdesin, hangi uzak şehirdesin

bir rüzgarın kanatlarına vursam duyulur mu sesim

gel

erişilmez uçurum diplerinde kaldı özleyişler

yaralı ceylanlar sekiyor bakışlarımda

tomurcuklar öksüz, serçeler dilsiz

her durakta boynu bükük bir çocuk üşüyor

ve ben bu yağmurlar dolusu yalnızlığımla

bütün bulutlardan sana koşuyorum

gel

yürekler boş, bakışlar anlamıyor beni

her akşam vakti,

el ayak sesleri çekilirken caddelerden

vurup yüreğimi narlı sevdalara

yıldızlara ağladığımı kimse bilmiyor

kimse bilmiyor,

her gece dudağımda bir şiir’in kanadığını

ey yavru bir kuş gibi

düşlerimin arasından uçup giden uçarı kız

yaşım on beş idi, yüz oldu, binyüz oldu

yaşlandım yaşamadan aşkı ve baharı

farkında değilim şimdi,

geçen günlerin değişen mevsimlerin 

yağan karlar altında kaldı kalbim

gel

geçmiş bahar sokaklarına çıkar beni 

bahçesi tarumar bir çiçeğin kirpiğindeyim

bir kar çölünün ortasında

bir insan mahşerinin içinde yapayalnız

her bakışta bir hüzün,

her hüzünde bir bakış kanamada

bir sonsuz rüzgar başladı gittiğin yerde gel

gel

bahar sokaklarına çıkar beni

yıldızları sönmüş bir gecenin sayfalarında ışıksızım

özlemler damıtıyorum durmadan karanlığın yapraklarına

kalbimin üstüne üstüne yağıyor kar,

göçüp gitti kuşlar çoktan

ve ben

bölüp iklimlere o sevda tılsımı türküleri

işleyip alnımın çizgilerine tel tel

kalbimi sana rehin tutuyorum gel

hasret ki yolları kanamalı ağır bir hüzündür

geçip giden günlerin terkisinde

rüzgar koyaklarını yitirdi, sözcükler büyüsünü

her mısrada çığlık çığlık yüreğim

gel

ömrümün bütün sokaklarına kar yağıyor şimdi