Devrik bir kadehin içinde tek damlayım.
Önce dağınıktım,toparlandım.
Hüzün çıkınımı aldım yanıma,
Uydum yer çekimine,gidiyorum!…
Nereye gittiğimi bilmeden.
Sadece gidiyorum.
Tüm yaşanmışlığım ve ben.
Nasıl? dokundu,nasıl? devirdi
Yaşam kadehimi hiç bilmiyorum.
Usul usul yol alıyorum
Yaşam sınırımına.
Biliyorum az kaldı biteçek
Bu son damla,damlarken kadehden
Tüm mazimde benle beraber düşeçek.
Ey gülüm,bu yolculuğun sonu
Senin ellerinde
Ya düzelt kadehi
Yada çarp elinin tersi ile
Cam kırıkları ile son bulsun
Bu son damla!…
asimavikemal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder